 |
| Петр Кончаловский |
Patrzymy wspólnie
na ten sam orzech
włoski
jak słońce zawiązuje
mu
zielone w koronie
loki
widzimy razem
tę samą łąkę
na której czas
chwilowo
zamknął sie w
poziomkę
lecz ja powoli
wyprowadzam się z tej
zieleni
i jedną noga
już wchodzę do
jesieni
a tobie który jesteś
jeszcze cały zielony
potrzebny do drogi
but siedmiomilowy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz