Julia Hartwig – NIE UNIKAJ

Nie unikaj
nieżyjących już przyjaciół

zaklętych w książki i listy

to szczątki

zapomnianej mowy czasu

którą odkrywasz na nowo

Julia Hartwig

Andrzej Waligórski - Dobra rada

 

Dobra rada

Bardzo się zdziwił

Na swoim zamku

Książę Radziwiłł

"Panie Kochanku".

Stojąc pod kranem

Stwierdził raz rankiem,

Że wciąż jest panem,

Lecz nie kochankiem...

Przyszedł medykus,

Zbadał troskliwie,

Zapisał fikus

Moczony w piwie.

Gdy ten nie pomógł,

Zapisał potem

Wywar ze stonóg

I spanie z kotem.

Przybył też rabin,

Rady udzielił:

- Każden karabin

Kiedyś nie strzeli,

Użyj pan sztuczek,

Bądź pan ten pucer,

Żeby był huczek,

Choć pusty sztucer...

Książę mu rzucił

Czerwony złoty

I się przerzucił

Na anegdoty...

Tkwi tu zasada

Nader prawdziwa:

- Kto dużo gada,

Ten coś ukrywa!

Andrzej Waligórski

Różewicz Tadeusz : * * * [na drodze]

na drodze

mojego życia
która była prosta
a czasem
ginęła za zakrętem
historii
były zawirowania

na drodze życia
którą szedłem
leciałem
kulałem
gubiąc po drodze
prawdę
której szukałem
w miejscach ciemnych

czasem na tej drodze

spotykałem
dzieci moich przyjacół
moje dzieci

widziałem jak uczą się chodzić
słyszałem jak uczą się mówić
w ich oczach były pytania

mal. Tadeusz Makowski

tajemnicze dzieci
z obrazów
Wojtkiewicza
ukryte po kątach
słuchały naszych rozmów
o poezji malarstwie muzyce
czasem piszczały
uśmiechały się milczały

tajemnicze dzieci
z obrazów Makowskiego
płaskie pajacyki

z przyprawionymi
czerwonymi nosami
z gilem u nosa
uśmiechały się

traciliśmy pewność siebie
("no i czemu się tak patrzysz?")
byliśmy bardzo zajęci
i nagle
zobaczyliśmy że nasze dzieci
mają dzieci
że mają
klęski i sukcesy
że siwieją
pytają nas
"no i czemu tak się patrzysz?"
a my milczymy
kryjemy się po kątach

Różewicz Tadeusz

Jan Twardowski - Dlaczego

Dlaczego dom rodzinny widać choć go nie ma

i lampę co zgaszono trzydzieści lat temu
i psa co szczekał groźnie a chciał nas powitać
wciąż rzeczywiste to co niemożliwe
czemu to co nie jest chlebem ważniejsze od chleba
czemu ci co odeszli są bardziej obecni
i nawet dawna miłość co straszyła grzechem
stroi miny zabawne bo stała się duchem

miłość to samotność co łączy najbliższych
stąd czyste nawet co jest zbyt gorące
fotografie prawdziwe - bo już niepodobne
choćbyś nie chciał stać w miejscu tylko się spieszył
jak nagietki co kwitną przed dziesiątą rano

czemu ból pisze wiersze
nie idiotka ręka
wszystko po to by pytać
co nas łączy z ciałem

Jan Twardowski 

MOJA NIEDZIELNA KARTKA Z KALENDARZA

 

Małgorzata Hillar- Kropla deszczu

Vincenzo Sguera

Kropla deszczu

Uderzeniem laski
budzicie wodę w skale
Rozmnażacie chleb i ryby
Wynajdujecie koło
alfabet
Wymyślacie grzech
doskonałość
prawo silniejszego
Słońcu
każecie kręcić się
dokoła ziemi
Ziemi
każecie kręcić się
dokoła słońca

Chrystusowie Hammurabiowie
Kolumbowie Oppenheimerowie
Don Kichotowie Don Żuanowie
Sprawujecie rządy dusz
rządy ciał
Wynajdujecie proch
Odkrywacie Ameryki
elektryczność
teorie względności i bezwzględności
Rozpuszczacie pawie ogony pychy
Ważycie wszechświat
Rozwiązujecie równania nieskończoności
Prześcigacie dźwięk
Dościgacie światło

A za każdym waszym wynalazkiem
za każdym cudem
techniki
i metafizyki
idzie śmierć

Śmierć krzyżowa
Śmierć wszystkich inkwizycji
Śmierć obozów koncentracyjnych
Śmierć atomowa

Coraz doskonalsza
coraz powszechniejsza
coraz bardziej wyszukana
coraz bardziej pomysłowa
coraz bardziej wynalazcza
śmierć

Mistrzowie konsekwencji
Czy dlatego
że w stworzeniu życia
wasz udział jest nikły
jak kropla deszczu
doskonalicie się
w cywilizowaniu umierania

Małgorzata Hillar

Nie mijaj ranku - Urszula Kozioł

Nie mijaj ranku

zatrzymaj swe ptaki
jeszcze się zdążysz naobracać w czasie.

Przystań mi wiosno w półobrocie światła
wahaj się chwilę w odcieniach zieleni.

Przedłuż mi zmierzchu swą wczesność do syta
nie śpiesz się maju
trwaj moja miłości
o lata - kiedy się wami nacieszę.

Przemija życie jak noc: w okamgnieniu
Przemija ziemia w ułamku promieni.

Urszula Kozioł

Stefan Grass - Klucz Żurawi /Ostatnie spojrzenie

Stefan Grass urodził się w 1935 r., w leśnictwie koło Kościerzyny. Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych i religijnych, był duszpasterzem środowisk partyzanckich i patriotycznych, opiekunem miejsc pamięci narodowej. był również kapelanem więziennym i szpitalnym. Został zapamiętany jako kapłan o wielkim i otwartym sercu, którego dewizą było „być, a nie mieć”

Ostatnie spojrzenie 

Pozwól mi spojrzeć jeszcze raz jeden jedyny

Jak zachód słońca niebo pastelami smuży

Na strzępki obłoków lecące gołębiście

I liście drzew na koncert strojone wiatrami.

Chciałbym w ślad za gwiazdami pójść na kraniec ziemi

Gdzie księżycowe wiedźmy uczą czeladników

Jak wiązać sidła z pajęczyn czarnej wdowy

Kradnąc nocne melodie sowich pohukiwań.

I daj mi wziąć ze sobą dźwięki i zapachy

Wakacji zagubionych w starczej bezpamięci

Rytuałów wieczornych i rytmów odwiecznych

Woń macierzanki i dzwony na Ave Maria

Pozwól mi odejść w świetlnych błyskawic wołaniu

Szlakiem pielgrzymów gwiezdnych znających te ścieżki

Tylko u bramy złotej daj mi się zatrzymać

Bym mógł głowę odwrócić i spojrzeć raz jeszcze.

Stefan Gross 

Klucz Żurawi 

Kto zrozumie smutek żurawi

Zanim ruszą w podróż daleką?

Kto potrafi śpiewać ich treny

Gdy lecą swym tajemnym kluczem

Do dawno obiecanej ziemi

Ich wysp szczęśliwych i                                                                                bezpiecznych?

Nie umiem czytać szyfrowanych

Podszeptów i gestów Charona

W jego łodzi na ciemnej rzece

Styksu, skąd widać ten świat inny,

Ląd odlatujących żurawi

Gdzie kwitną łzy i mandragora.

Znam tylko smutek zgubionego

Włóczęgi, który błędnie czytał

Gwiezdnych hieroglifów wskazówki

I teraz czeka na niczyjej

Ziemi, aż usłyszy śpiewanie

Żurawi, by z nimi odlecieć…

Wiem, że dadzą mi klucz ich lotu

Abym jak Ikar szukał słońca

I spłonął w miłości pożodze

Szukając diamentów na drodze

Do kraju, gdzie wiecznie panuje

Bezsłowna cisza i rytm serca

Stefan Grass

Günter Eich - Podróż -

 Günter Eich – 1907 - 1972 - niemiecki  poeta, autor słuchowisk poetyckich  i liryk.  W okresie powojennym znany był jako przedstawiciel tzw. literatury zgliszcz .

Podróż

Możesz się odwrócić
na dźwięk kołatki trędowatego,
możesz zamknąć okna i uszy
i czekać, aż przejdzie.

Ale jeśli choć raz ją słyszałeś,
słyszeć ją będziesz zawsze,
a ponieważ on nie odchodzi,

musisz odejść ty.

Spakuj tobołek, nie za ciężki,

bo nikt nie pomoże ci nieść.
Oddal się ukradkiem i zostaw otwarte drzwi,
już nie powrócisz.

Choćbyś odszedł dowolnie daleko, żeby mu ujść,
choćbyś popłynął statkiem albo udał się na odludzie
kołatka trędowatego nie zamilknie.

Zabierzesz ją ze sobą, jeśli on zostanie.
Posłuchaj, jak błona w uszach
bije w takt twojego serca.

Günter Eich
przełożył Jacek St. Buras

Wspomnienie

Junya Art. Galeria

 Pamiętasz?

Był taki dzień. Pamiętasz?
Od rana zasnuty deszczem
I nagle wyjrzało słońce,
Promienie przeszyły go dreszczem.

Pamiętasz tę noc majową?

Cudownie bzem pachnącą,
Gwiazdy nocą na niebie,
Patrzące na nas kusząco?

Pamiętasz poranną rosę,

Która chłodziła nam twarze?
Z czułością wpatrzone w siebie
rozpalone od marzeń.

Pamiętasz te ciepłe słowa,
Które mi wtedy mówiłeś?

Chmury, jak wata cukrowa,
Którymi mnie otuliłeś?

Tak wiele minęło już lat,
A ja wciąż pamiętam wszystko,
Tak cudowny był świat,
Byłeś przy mnie tak blisko.

Znów jesteś tu, choć cię nie ma,
Zabierasz mnie w swoją ciszę,
By w najpiękniejszych wspomnieniach,
Twój ciepły głos usłyszeć.

autor nn.

MOJA NIEDZIELNA KARTKA Z KALENDARZA.

 

A. Słonimski - Słowa

 Słowa

Jak ksiądz, co wiarę stracił, a jeszcze powtarza
Słowa niegdyś mu święte, klęcząc u ołtarza,
I panuje nad wiernych rozmodlonym tłumem
Już nie łaską radosną a smutnym rozumem,

Tak ja te słowa składam, powtarzam nieszczerze,
Święte słowa młodości, w które już nie wierzę.

Piszę: wiara, i  z świętych ksiąg, praw i kodeksów
czytam własną świadomość jak sumę refleksów.

Piszę postęp, i widzę jak wciąż zmienny płynie
Strumień zdarzeń i w pustce nienazwanej ginie.

I piszę słowo: życie, i widzę jak fala
Drgań materii nadbiega i jak się oddala.

Piszę: rozum i miłość, i w tle za słowami
Światła szukam, a tylko mrok mam przed oczami.
I na próżno tę ciemność chcę wygnać sprzed powiek,
I nie ma innej broni, jak to słowo: człowiek. 

Antoni Słonimski

Józef Baran - Więcej czułości

 ***
więcej czułości
dla listów struchlałych
na zziębniętej tarninie
dla chwili z psem
z kwitnącym bzem
dla wszelkiego przelotnego zdarzenia

więcej uczucia
dla kropli ciszy
niech napełni cię sobą pochłonie
nachyl się
nad jej źródełkiem
zaczerpnij w dłonie

powstrzymaj życie
niebieskich chwil
szalone obroty
otwórz  n a  c h w i l ę  oczy
to może twa
jedyna wieczność
którą przeoczysz

bo mijamy chwile potrącamy
ślepo biegnąc przed siebie
i one nas potrącą odbiegną
nie przygarną w potrzebie

Józef Baran