Jesteśmy tylko odtąd dotąd,
ścìągnięci, rozciągnięci w czasie,
życie jest pewną czasu kwotą,
być poza czasem nam nie da się.
Ileż to dzieł ponadczasowych
w niwecz obrócił czasu bieg,
ileż wydarzeń epokowych
zabiera z sobą każdy wiek?
Epoka ginie za epoką,
morze porasta gęsty las,
otwiera się i gaśnie oko,
czas biegnie w nas i wokół nas.
Mariusz Parlicki -
2 komentarze:
Piękny i prawdziwy wiersz.
Czas zabiera, ale i zostawia.. Tylko nie zawsze to dostrzegamy.
Pozdrawiam serdecznie
Prześlij komentarz