Józef Baran - Miłość

moment wzruszenia

nad urwistym kanionem

i rzeką

drążącą

obojętne skały:

gniazdo zbudowane

na wsporniku wiszącego mostu

przez parę zakochanych orlików

ponawiających od początku trud

stwarzania świata

i myśl:

"nie zaglądaj w zęby

darowanym dniom

jakie by nie były

niech się dalej śnią

miłe sercu drobiazgi

słońce deszcz cień i blaski

i świat nieobjęty

choć z wysoka

maciupeńki"