Tomasz Misiak - ŻYCZMY SOBIE

 Michael Cheval

Stare strachy wrzućmy w ciemny kąt,

Życzmy sobie szczęśliwego nowego…

Na zwyczajność się godzić to błąd,

Życzmy sobie wszystkiego niezwykłego:

Eskapady na odległy ląd,

Potańcówki do rana białego.

Zniechęceniu się poddawać to błąd,

Życzmy sobie dobrych chęci do wszystkiego.

Stare strachy wrzućmy w ciemny kąt,

Życzmy sobie szczęścia w nowym roku…

Z pechem godzić się w życiu to błąd,

Więc kierujmy się ku szczęściu krok po kroku.

Nie wahajmy się płynąć pod prąd,

Dość na świat napatrzyliśmy się z boku.

Z przeciętnością się godzić to błąd,

Świat ma tyle nieprzeciętnych uroków.

Nowy rok, nowy rok, nowy rok,

W nową przyszłość nowy śmiały krok.

Stary rok, stary rok, stary rok;

To, co złe w nim było, skryje wkrótce mrok.

Nowy rok, nowy rok, nowy rok:

Ciekawością i nadzieją płonie wzrok.

Co przyniesie - któż to wie?

Rzeczy dobre, rzeczy złe…

Przekonamy się za rok,

W nowy rok!

Julia Hartwig * * * * *

Podobno kwiat drży,

kiedy zbliżamy się do niego z nożem.

Więc tak długo trzeba było czekać,

by nauka potwierdziła

jedność świata i ludzi,

drzew , kwiatów i minerałów,

głoszoną w ewangelii romantyków?

Czesław Miłosz - Kufer

Wiliam Blake

 Może świat został przez Pana Boga po to stworzony, żeby odbijał

się w nieskończonej liczbie oczu istot żywych, albo, co bardziej

prawdopodobne, w nieskończonej liczbie ludzkich świadomości.

Także ludzkich fantazji, takich jak moje romantyczne wyobrażenie

lasu w Raudonce, albo moje wyobrażenie piersi panny Poli,

kiedy byłem w niej zakochany.

Gdzie Pan Bóg chowa te odbicia? Czy ma taki bardzo duży kufer,

w którym przechowuje wszystkie swoje skarby?

Czy też jest ogromnym komputerem, w którym zmieści się

ich bezgraniczna mnogość?

Może zajmuje się ich przeglądaniem, porównując odbicia z tym,

jak naprawdę było?

Podśmiewając się w brodę z mędrków, którzy utrzymywali,

że są tylko te odbicia…. i nic więcej.

Andrzej Waligórski - KOLĘDA

Uniwersalny, tonizujący

Więcej znaczący niż bochen chleba,

Na tych co wierzą, i niewierzących

Śnieg jednakowo sypie się z nieba.

Niebo co prawda jest dla wierzących

Lecz niewierzący też się w nim kręcą

I setką rakiet orbitujących

Nie mniej niż święci śniegu utrzęsą.

Świat się puszysty robi i śpiący

Jak biały misio co słodko drzemie,

A śnieg kojąco-zespalający

Z wspólnego nieba leci na ziemię.

Przystanął żołnierz atakujący

Mały i brudny w śniegowej bieli,

A żołnierz atak odpierający

Miał go na muszce, ale nie strzelił.

Drwal, po choinkę przesieką brnący,

Słynny wirtuoz w połowie schertza

I uczeń wierszyk obkuwający -

Złożyli prawe dłonie na sercach

I zapatrzyli się w gęstniejący

Mrok w Neapolu i mrok w Opolu,

I zobaczyli Trzech Jaśniejących,

Lecz nie Trzech Króli, a trzech Karolów:

Dickens wierzący, Marks - niewierzący

Znużone czoła na dłoniach wsparli

A między nimi praktykujący

Choć negujący, stał Karol Darwin.

I był to obraz pocieszający,

Więcej znaczący niż bochen chleba,

A śnieg, milcząco - zespalający

Od tysiącleci sypie się z nieba...

..

Jan Twardowski - Wiersz staroświecki

Pomódlmy się w Noc Betlejemską, 
w Noc Szczęśliwego Rozwiązania,
by wszystko się nam rozplatało,
węzły, konflikty, powikłania.

Oby się wszystkie trudne sprawy
porozkręcały jak supełki,
własne ambicje i urazy
zaczęły śmieszyć jak kukiełki.

Oby w nas paskudne jędze
pozamieniały się w owieczki,
a w oczach mądre łzy stanęły
jak na choince barwnej świeczki.

Niech anioł podrze każdy dramat
aż do rozdziału ostatniego,
i niech nastraszy każdy smutek,
tak jak goryla niemądrego.

Aby się wszystko uprościło -
było zwyczajne - proste sobie -
by szpak pstrokaty, zagrypiony,
fikał koziołki nam na grobie.

Aby wątpiący się rozpłakał
na cud czekając w swej kolejce,
a Matka Boska - cichych, ufnych -
na zawsze wzięła w swoje ręce.

Zofia Szydzik - gdy rozum śpi

Święta Bożego Narodzenia zapowiadane, 
na długo przed - iluminacją świateł okien wystawowych. 

wszechobecny głód posiadania – dźwignią handlu! 
...więc w pocie czoła, na bezdechu, po niezliczonych 
półkach... meta - dział ze spirytualiami! 

obfitość wypycha brzuchy, uniemożliwiając 
pochylenie się nad żłobkiem narodzenia, 
gdzie dziecinę w swej nagości prawdziwą, 
przywalono komercją! jej płaczu nie słychać, 
nawet w kościele! 

Bóg się narodził... 
żydem był - więc zaciśnięto mu na małej szyi 
koloratkę z nietolerancji... 

tylko ślepiec, pobłogosławi 
trędowatą wiarę! 

ks. Wacław Buryła - Nie płacz po miłości

H. Gailey

nie płacz po miłości nawet niespełnionej 
po każdej zostaje jakaś dobra pamięć 

jakiś ślad konieczny który każe wierzyć 
że nawet na ziemi można raj zbudować 

jakieś ważne miejsce gdzie można powracać 
z miejsc bardzo odległych gdy życie dokuczy 

nie płacz po miłości nawet nieobecnej 
bo śladu na sercu czas nigdy nie zatrze 

i ciepłym światłem wciąż będzie oswajać 
najgłębszą ciemność którą los przyniesie 

i znajomym listem rozbroi samotność 
o którą co dzień trzeba się potykać 

dziękuj za miłość nawet tę minioną 
bo tylko ona przybliża do marzeń

Konstandinos Kawafis - Świece

Dni przyszłości przed nami – 
jak ustawione w rzędzie świece zapalone,
złote, ciepłe, pełne życia.

Za nami – dni, co przeminęły:
smutny szereg świec wygasłych;te najbliższe jeszcze trochę dymią,
zimne świece, zniszczone, pogięte.

Nie chcę na nie patrzeć – ich widok mnie zasmuca;
i boli mnie, gdy wspomnę, jak niegdyś płonęły.
Przed siebie patrzę – na zapalone świece.

Nie chcę się odwrócić, abym nie zadrżał widząc,
jak szybko się wydłuża ciemny szereg – 
i więcej, coraz więcej świec wygasłych.

Przełożył: Zygmunt Kubiak 

Ewa Lipska - Ostatnie słowa

Louis Jover

Może lepiej, że

nie zdążyliśmy

powiedzieć sobie tych

ostatnich słów

ostatnie słowa

mogłyby nas zawieść

Może lepiej, że

nie zdążyliśmy

powiedzieć sobie tych

ostatnich słów

bo nieostrożne mogły

zawadzić o czas przyszły

Mogłyby nic nie mieć do powiedzenia

przedwcześnie pogrzebać coś w nas

Mogłyby mówić nad wszelką miarę

Powiedzieć do nas o wiele za wszystko

Jak czynny wulkan pod tweedowym niebem

Mogłyby nic nie mieć do powiedzenia

Przedwcześnie pogrzebać coś w nas

Może lepiej, że

nie zdążyliśmy

powiedzieć sobie tych ostatnich słów

w ostatnich słowach

zamknięty jest

głuszec.

Lord George Byron - Do Inezy

Ivan Aivazovski

Błądzić po całym świecie jak wyrzutek,

W ubiegłe patrząc fale, coraz skorsze:

To moja dola, a słodzi jej smutek

Myśl, żem wycierpiał już to, co najgorsze.

Lecz co najgorszym? 

Nie dbaj o to wcale,

Nie wglądaj w oko, by tobie odrzekło,

Ilu łez próżne... 

Czaruj, ideale,

Ale mi nie patrz w serce: tam jest piekło.

25 stycznia 1810

Przekład: Cyprian Kamil Norwid

Jacek Kaczmarski - Jeszcze dzień

Wojciech Siudmak

Jeszcze dzień, jeszcze dwa wszystko się odmieni
Wszystko się ułoży jak w kartach
A na razie choć czekamy jutra jak zbawienia
A na razie w tygodniowym rachunku sumienia
Rozgrzeszamy się z poniedziałku

Jeszcze dzień, jeszcze dwa, gdy nie braknie nam wiary
Zawrócimy do źródeł rzeki rwące
A na razie bezpiecznie płyniemy na fali
A na razie marząc o gorącym źródle zażywamy kąpieli gorącej

Jeszcze dzień jeszcze dwa, tak mijają lata
Ziemia wciąż się kręci dokoła
My płyniemy z falą na północ, południe
Unoszeni wiarą, że może już jutro ujście rzeki okaże się źródłem

Jeszcze dzień jeszcze dwa, ktoś tu do nas przyjdzie
Ktoś tu przyjdzie, zbyt długo czekamy
A na razie róbmy co do nas należy
A na razie, kark jeszcze nisko zginając
Starych bogów w progu witajmy

I choć starych bogów zastąpili nowi
To i tak kark po staremu się zgina
Od poniedziałku co trwa do soboty

I jak zawsze zbyt wcześnie rano się zaczyna tą samą modlitwą
Że może już jutro wszystko się odmieni, ułoży jak w kartach
Więc będziemy szukać jutra jak zbawienia
Od samego rana aż do końca świata

Magda Czapińska - Czas zrobił swoje

Elizabeth Zarova Brown

Dziewczynka, którą kiedyś byłam,
Odwiedza mnie czasami w snach.
Częstuje dropsem lub agrestem
I patrzy na mnie, jakoś tak....
Z niedowierzaniem w piwnych oczach,
W zdumieniu tak dziecinnym trwa,
Jak by nie mogła w to uwierzyć,
Że ... ja - to ja,
Że ja - to ja.

To czas, kochanie,
Zrobił swoje,
Dokładnie i solidnie.
Każda dziewczynka to przechodzi,
A potem... trochę brzydnie.
To czas, kochanie,
Zrobił swoje
I cofnąć go nie można.
Pamiętaj o tym,
Wróć do mamy.
Na przyszłość bądź ostrożna.

Z pożółkłej starej fotografii
Uśmiecha się znajoma twarz;
Zabawne jasne warkoczyki,
A w oczach ten bezczelny blask.
Pamiętasz? - pyta - tamte wiosny,
Wagary, flirty, pierwsze bzy,
I tego, który kochać nie chciał,
Więc dotąd się, za karę śni.

To czas, kochanie,
Zrobił swoje,
I depcze nam po piętach.
On jakoś nie zna się na żartach,
Na żadnych sentymentach.
To czas, kochanie,
Zrobił swoje
Najlepiej jak potrafił.
A ty - ty wiecznie uśmiechnięta
Na starej fotografii.

W codziennym życia kołowrotku,
Wciąż zrywa mi się jakaś nić,
Więc trzeba wiązać koniec z końcem
I mimo wszystko jakoś żyć.
W pośpiechu, podle, podle, bez nadziei...
Z dnia na dzień przeżyć byle jak,
A nocą pytać aż do świtu
I po co tak? I na co tak?

To czas, kochanie,
Robi swoje,
Traktuje nas jak gości,
On nie ma złudzeń, ani pytań
I żadnych wątpliwości.
Bo czas nie pyta
Tylko płynie
I twarze wokół zmienia,
Aż nagle widzisz
Jak go mało
Zostało do stracenia.

Ludmiła Marjańska - Przytul mnie

Przytul mnie

powiedz

że to nie koniec

miłości

życia

że noc

nie zamyka dnia

że istnieje poranek pełen głosów

zapachów

nadziei.

Wójcik Leszek - Przypowieść o jednym Chińczyku

                

                

                1.
Nieprawda że Chińczyków jest miliard

Chińczyk jest jeden

w czasie wolnym od pracy

analizuje pajęczynę świata

               2

Gdyby Chińczyków było więcej

Chiny nie dziwiłyby nikogo

Chińczyk codziennie przegląda się

w milionach luster

               3

Chińczyk budzi się

kiedy wcale nie śpi

ostatnio obudził się

po rewolucji kulturalnej

               4

Chińczyk żyje tysiące lat

i ze spokojem podziwia

cykliczny porządek

każda nowa dynastia

pragnie szczęścia ludzi

               5

Gdyby Swetoniusz Tacyt i Seneka znali Chiny

nie zdziwiłby ich Kaligula ani Neron

walka o pamięć potomnych

dowolnym sposobem

oto jest prawo władcy

               6

Chińczyk jest delikatny

jak kwiat mimozy

kłania się i uśmiecha

nawet cesarza zabijał

nie dotykając go rękami

               7

Chińczyk zna uroki sąsiedztwa

pod Wielkim Murem

zakopany slogan

o braterstwie narodów

               8

Wszystko rodzi się

w wyniku połączenia

ziemia i woda rodzą ryż

monotonia jest bezpłodna

Chińczyk nie lubi monotonii

               9

Kuchnia chińska

jest nieuzasadnionym

nadmiarem formy

droga do serca

wiedzie przez serce

             10

Wartości powstają

za dotknięciem ręki

tysiące rąk wznoszących Wielki Mur

mógł zniszczyć niedbały gest

cesarskiej dłoni

             11

Chińczyk nie lubi perwersji

i nie gra w chińczyka

najważniejszą grą

jest lot piłeczki pingpongowej

nad granicą przeciwieństw

             12

Czasu wolnego od myśli

nie praktykuje się

Chiny są krajem wynalazków

papier druk kompas i proch

to właśnie Chińczyk wynalazł Chiny

Johann Wolfgang Goethe - ZNASZ LI TEN KRAJ

Roesler Franz  Italian 1845- 1907

Znasz-li ten kraj,

Gdzie cytryna dojrzewa,

Pomarańcz blask

Majowe złoci drzewa?

Gdzie wieńcem bluszcz

Ruiny dawne stroi

Gdzie buja Laur

I cyprys cicho stoi?

Znasz-li ten kraj?

Ach, tam, o moja miła!

Tam był mi raj,

Pókiś tam ze mną była!

Znasz-li ten gmach,

Gdzie wielkich sto podwoi,

Gdzie kolumn rząd

I tłum posągów stoi?

A wszystkie mnie

Witają twarzą białą:

"Pielgrzymie nasz,

Ach, co się z tobą stało!"

Znasz-li ten kraj?

Ach, tam, o moja miła!

Tam był mi raj,

Pókiś ty ze mną była!

Znasz-li ten brzeg,

Gdzie po skalistych górach

Strudzony muł

Swej drogi szuka w chmurach?

Gdzie w głębi jam

Płomieniem wrą opoki,

A z wierzchu skał

W kaskadach grzmią potoki?

Znasz-li ten kraj?

Ach, tu, o moja miła!

Tu byłby raj,

Gdybyś ty ze mną była!

Tłumaczenie: Adam Mickiewicz (Neapol 1830 r.).