środa, 9 października 2019

Kazimierz Przerwa Tetmajer -W JESIENI



O cicha, mglista, o smutna jesieni!
Już w duszę czar twój dziwny, senny spływa,
przychodzą chmary zapomnianych cieni,
tęsknota wiedzie je smutna i tkliwa,

ileż miłości, och, ileż kochania
umarła przeszłość z naszych serc pochłania,
z naszych serc biednych, z naszych serc bezdeni...

Zamykam oczy... Blade ciche cienie
 suną się w liści posępnym szeleście -
jak obłok światło: niesie je wspomnienie...

O dni umarłe! o dni! gdzież jesteście?...
co pozostało po was?... Ach! daleko,
 daleko kędyś toczycie się rzeką
szarą i mętną w głąb puszcz i w milczenie...



Brak komentarzy: