Po II wojnie światowej nie wrócił do kraju..
autor jednych z najpiękniejszych liryków jakie napisano po polsku pozostaje w zapomnieniu, podobnie jak jego niezwykła poezja, tak odmienna od tworzonej współcześnie.
Nieraz do niego jeszcze wrócę.
 |
| Józef Chełmoński Romans Wieczorny W moim kraju romantycznym, śpiewnym, Został staw, gdzie ballady nie giną, Opleciony brzeziną powiewną, Opasany potrójną olszyną. Brzegiem stawu tataraki jasne Pną się w górę ku falistej ścieżce, Gdzie dwa cienie, oczy niewygasłe, Dotąd biegną, by spotkać się jeszcze. Środkiem stawu, wikliną zarosła, Stara łódka przepływa bezpiecznie, Gdzie dwa cienie, krzyżując dwa wiosła Dotąd myślą, że miłość trwa wiecznie. Idzie wieczór. I fiołki rumieńców Toną w stawie, jak dumki najłzawsze. A dwa cienie wśród ciemnych kaczeńców Dotąd szepcą: dobranoc na zawsze... Wracam nocą nad staw i nad bluszcze, Snem kołuję od gwiazd do poranków, Nasłuchując czy woda nie pluszcze, I czy nowych nie spotkam kochanków. Lecz tam cicho. Zieloność zasycha, Drzewa próchnem bieleją, jak kości, Woda milczy i oczy zamyka, Wierna cieniom i pierwszej miłości |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz