Zbigniew Herbert - co robią nasi umarli

Igor Morski

Jan przyszedł dzisiaj rano

śnił mi się ojciec

mówi

jechał w dębowej trumnie

ja blisko karawanu 

idę a ojciec do mnie:

ładnieście mnie ubrali

i pogrzeb bardzo piękny 

tyle kwiatów o tej porze 

to musi dużo kosztować

niech tam się ojciec nie martwi

mówię - niech ludzie widzą

żeśmy kochali ojca

niczego nie żałujemy

      sześciu w czarnych liberiach

      idzie ładnie po bokach

ojciec się zastanowił 

i mówi - kluczyk od biurka

jest w srebrnym kałamarzu 

w drugiej szufladzie po lewej 

jest jeszcze trochę pieniędzy

za te pieniądze - mówię -

kupimy ojcu płytę

dużą z czarnego marmuru

nie trzeba - mówi ojciec -

lepiej rozdajcie biednym

      sześciu w czarnych liberiach

      idzie ładnie po bokach

      dźwiga płonące latarnie

znów jakby się zastanowił

- pilnujcie kwiatów w ogrodzie

nakryjcie je na zimę

nie chcę aby zmarniały

ty jesteś najstarszy - mówi -

z woreczka za obrazem 

weź spinki z prawdziwą perłą

niech ci przyniosą szczęście

dostałem je od matki

kiedy zdałem maturę 

potem już nic nie mówił 

zasnął widocznie mocniej

tak to troszczą się o nas 

nasi umarli 

napominają przez sen

odnoszą zgubione pieniądze

starają się nam o posadę

szepczą numery losów

albo gdy tego nie mogą 

stukają palcem w okno

a my im z wdzięczności wielkiej

wymyślamy nieśmiertelność

zaciszną jak norka myszy

Zbigniew Herbert.