W szklance wino,
każda kropla jak łza.
Dzień powinien przeminąć,
a trwa
Szary wieczór marnych przeczuć
i złych mocy….
Jak się ustrzec czarnych
myśli,
czarnej nocy?
Białe wino w kruchym szkle
srebrzyście lśni,
Płyną myśli, fale płyną,
płyną dni…
Biały żagiel, biała kartka
– widzę na niej
Czarnych liter rząd i
czytam to przesłanie:
 |
| Anastasia Volkova |
Wznieśmy toast
za tych, co na morzu,
Wznieśmy toast
za tych co na dnie,
Toast za tych
Co wciąż na rozdrożu,
Toast za tych,
co wciąż we mgle.
Wznieśmy toast za
samotnych rozbitków,
Zagubionych na wysepkach
wśród odmętów.
Za tych wszystkich co
już dawno
stracili nadzieję,
Że ktoś ich zabierze na
pokład okrętu,
Że ktoś ich dostrzeże z
okrętu….
Za tych wszystkich, którzy muszą odzyskać nadzieję,
Że ktoś ich dostrzeże z
okrętu.
Z NADZIEJĄ
Każdego dnia
Dopóki trwa
Może się jeszcze zdarzyć
cud.
Wystarczy jeden drobny
gest,
Wystarczy kilka zwiewnych
nut,
Wystarczy parę prostych
słów,
Co ogrzać serca chłód umieją,
Żeby ten świat pokochać
znów.
By żyć z nadzieją.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz