czwartek, 3 lutego 2022

Wisława Szymborska - Stary profesor.


Spytałam go o tamte czasy,
kiedy byliśmy jeszcze tacy młodzi,
naiwni, zapalczywi, głupi, niegotowi.


\Charles Spencelayh




Trochę z tego zostało, z wyjątkiem młodości
- odpowiedział.

Spytałam go, czy nadal wie na pewno,
co dla ludzkości dobre a co złe.





Najbardziej śmiercionośne złudzenie z możliwych
- odpowiedział.

Spytałam go o przyszłość,
czy ciągle jasno ją widzi.
Zbyt wiele przeczytałem książek historycznych
- odpowiedział.

Spytałam go o zdjęcie,
to w ramkach, na biurku.
Byli, minęli. Brat, kuzyn, bratowa,
żona, córeczka na kolanach żony,
kot na rękach córeczki,
kwitnąca czereśnia i nad tą czereśnią
niezidentyfikowany ptaszek latający
- odpowiedział.

Spytałam go, czy bywa czasami szczęśliwy.
Pracuję
- odpowiedział.

Spytałam o przyjaciół, czy jeszcze ich ma.
Kilkoro moich byłych asystentów,
którzy także już mają byłych asystentów,
pani Ludmiła, która rządzi w domu,
ktoś bardzo bliski, ale za granicą,
dwie panie z biblioteki, obie uśmiechnięte,
mały Grześ z naprzeciwka i Marek Aureliusz
- odpowiedział.

Spytałam go o zdrowie i samopoczucie.
Zakazują mi kawy, wódki, papierosów,
noszenia ciężkich wspomnień i przedmiotów.

Muszę udawać, że tego nie słyszę
- odpowiedział.
Spytałam o ogródek i ławkę w ogródku.

Kiedy wieczór pogodny, obserwuję niebo.
Nie mogę się nadziwić,
ile tam punktów widzenia
- odpowiedział.

Wisława Szymborska

4 komentarze:

jotka pisze...

Cudny w klimacie i bardzo mądry, wiersz i profesor!

donka pisze...

Najmądrzejsza odpowiedź profesora - "co dla ludzkości dobre a co złe......
Najbardziej śmiercionośne złudzenie z możliwych"
.

BBM pisze...

Rozważna starość. Czy każdego?...

donka pisze...

A co nam innego pozostaje Matyldo?