Anna Świrszczyńska - " Odwaga " "Największa miłość"

Zamieszczałam już wiersze Anny Świrszczyńskiej, ale nie wspomniałam nic o niej samej.

Poetka nowatorka.  Żyła w latach 1909-1984.   Została pisarką już w latach trzydziestych, ale dopiero po sześćdziesiątym roku życia dokonała przełomu w poezji, która nabrała u niej charakteru silnie feministycznego. 

Odwaga
 
Nie będę niewolnicą żadnej miłości.
Nikomu
nie oddam celu swego życia,
swego prawa do nieustającego rośnięcia
aż po ostatni oddech.
 
Spętana ciemnym instynktem macierzyństwa,
spragniona czułości jak astmatyk powietrza,
z jakim mozołem buduję w sobie
swój piękny człowieczy egoizm,
zastrzeżony od wieków
dla mężczyzny.
 
Przeciw mnie
są wszystkie cywilizacje świata,
wszystkie święte księgi ludzkości
pisane przez mistycznych aniołów
wymownym piórem błyskawicy.
Dziesięciu Mahometów
w dziesięciu wytwornie omszałych językach
grozi mi potępieniem
na ziemi i w wiecznym niebie.
 
Przeciw mnie
jest moje własne serce.
Tresowane przez tysiąclecia
w okrutnej cnocie ofiary.

 Przez Czesława Miłosza Anna Świrszczyńska jest uważana za najwybitniejszą, najbardziej oryginalną poetkę polską XX wieku.

Żyła pełnią życia i o pełni życia pisała -  wiersze erotyczne, wiersze o cierpieniu, wiersze o radości, o losie kobiety. 

Posunęła się do opisu takiej intensywności uczuć i takich opisów ciała, że często oskarżana była o ekshibicjonizm. Sama uważała, że zbliża się do jego granicy.. Nie wszystkim odpowiada odwaga z jaką oddaje w swojej poezji przeżywane uczucia.

Nie miała lekkiego życia.  W dzieciństwie cierpiała biedę .W czasie okupacji żeby przeżyć podejmowała się różnych zajęć, była m.in. kelnerką, robotnicą, roznosiła bułki po sklepach, sprzedawała mydło po domach./ moja mama – mniej więcej w jej wieku robiła to samo… b. popularne zajęcie w czasie okupacji w Warszawie, może dlatego zużywam mydło do ostatniego kawałeczka /

W 1953 poślubiła aktora Jana Adamskiego, z którym miała córkę Ludmiłę; w 1968 małżonkowie rozwiedli się. Jan Adamski związał się z Haliną Poświatowską

Pisała bardzo przejmujące wiersze o powstaniu, w którym czynnie uczestniczyła pracując m.in. jako salowa i pielęgniarka w powstańczych szpitalach.  Przeżycia powstańcze wyraża językiem -  w odbiorze, wprost przeszywającym. Te utwory oddają prawdę chwilami również i  gorzką. Gdy będzie bliżej rocznicy powstania postaram się choć w części je  zaprezentować,

Poruszająca jest też przeważająca w jej twórczości poezja kobieca,....jej wyrazistość i szczerość zatrzymuje nas....chwilami chciałoby się powiedzieć "stop".  

Mimo to uważam, że za mało Anny Świrszczyńskiej w moim blogu.. zostawiam więc jeden z utworów z kobiecego cyklu "Jestem baba", " Starość".

         

 Największa miłość 

Ma sześćdziesiąt lat. Przeżywa
największą miłość swego życia.
 

Chodzi z miłym pod rękę,
wiatr rozwiewa ich siwe włosy.
 

Jej miły mówi:
- Masz włosy jak perły.
 

Jej dzieci mówią:
- Stara wariatka.