wtorek, 8 grudnia 2020

Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Kto zawsze tylko żył w pustyni

 


Kto zawsze tylko żył w pustyni,
niechaj nikogo ten nie wini,
że nie podniosą się rozpacze
i tylko nad nim kruk zakracze.
 

Kto się nie imał ludzi sprawy
ani się wcielał w ból ich krwawy,
niech nie narzeka ten spod ziemi,
że ludzie nad nim idą niemi.
 

Kto kochał tylko wichr i skały,
od skał i wichru li ma prawo
żądać, aby go żałowały,
kiedy pod zimną legnie trawą.



5 komentarzy:

BBM pisze...

Krótko mówiąc- żyj między ludźmi, z ludźmi i w jakiejś mierze dla ludzi...
To ma sens, bo całkowite osamotnienie podwaja poczucie niespełnienia,
Pozdrawiam.

Stokrotka pisze...

Trzeba zachować równowagę w życiu - nie można się za bardzo izolować....
A wiersz piękny ...

jotka pisze...

SAMA PRAWDA, MOŻNA ZADEDYKOWAĆ TYM, CO TO POLITYKA SIĘ NIE INTERESUJĄ...
Sorry, coś mi się wcisnęło.

donka pisze...

Właściwie nie mam co dodać.... bardzo prawdziwe przesłanie wiersza..... powiedziałabym wychowawcze. Wrócę znów do mojego ulubionego wiersza Tetmajera - "Dusza w powrocie". jest to jakby podsumowanie życia poety, też z przesłaniem i chyba ostrzeżeniem.... byśmy nie utracili w życiu ideałów młodości.

https://www.donkiswiatpoezji.pl/2018/03/kazimierz-przerwa-tetmajer-dusza-w.html

Przepraszam za ten link.......

donka pisze...

nie dokończyłam- "przepraszam za ten link".... chciałam jeszcze dodać do Matyldy: nie jestem jak Wiesiek nie wciskam nic na siłę.